Roma’da Filistin’i Savunmak

Geçtiğimiz haftasonu, 17 Ocak 2009’da bir iş gezisi için Roma’daydım. Zaman darlığından, şehri görmek için yalnızca iki üç saatim vardı. Bindiğim metrodan, rastlantısal olarak, Colosseum’da indim. Burası neresi derseniz, hani Gladyatör filmi vardı ya, Russell Crowe’un filmde en son dövüştüğü mekan, işte orası. Kısa zamanda ne görsem kârdır deyip, son hızla gezmeye başlamışken, ileride polislerin yanar döner sinyallerini görüp irkildim.

Cadde kesilmiş, polis barikatları kurulmuş. Bir bekleyiş var!

Ortam ilgimi çekti. Zamanımın kısıtlı olması yüzünden önce tereddüt ettim, ama merakımı yenemeyip göz atmak istedim. Alana vardım. Bir süre sonra uzaktan yaklaşan grubu görünce anladım ki, İsrail’in Gazze işgalini protesto adına, İtalyan Komünist Partisi’nin düzenlediği bir mitingin tam ortasındayım. Türkiye’de az çok miting tecrübesi olan birisi için diyebilirim ki, son derece organize bir topluluktu.

Farklı dinlerin (Müslümanların, Katoliklerin vb.) ve ateistlerin, farklı renklerin (Siyah, beyaz, uzakdoğulu, arap vb.) temsil edildiği, her dilden sloganın atıldığı olağanüstü bir mitingdi.

Ağırlıklı olarak Filistin bayrakları olsa da, başka milletlerin bayrakları da görünüyordu. Yanımda ülkemin bayrağı olmadığına çok üzüldüm.

Üstellik “Barış ve Adalet için ABD Yurttaşları (U.S. Citizens for Peace & Justice)” adlı organizasyonu temsil eden ABD vatandaşları da katılmışlardı.
http://www.peaceandjustice.it/

Miting boyunca, tekbir getiren Müslümanlar, İngilizce slogan atan ABD’li barış girişimcileri ve İtalyan Komünistleri yan yana, her dilde bu insanlık vahşetini kınadılar. Kimse bayrak yakmadı, polis kimseyi kovalamadı ama herkes çarpıcı simgeler ve pankartlarla mesajlarını veriyordu. Herkes orada sonuna kadar barış için taraftardı. Bunu sonuna kadar haykırdılar ve gösterdiler.

Ama;

Güzel ülkemdeki Filistin’e destek veren İsrail karşıtı mitinglerde ve söylemlerde genelde yalnızca “din kardeşliği” ve “müslümanlık” öne çıktı. Roma’daysa herkesi kucaklayan bir mitinge tanıklık ettim. Tabii ki Roma’dakine benzer mitingler de yapıldı, ama her topluluk kendi açısından yaklaştı, “ortak ses” olamadık.

Roma’da ortak olduğum miting bir insanlık ayıbına karşı insanların sokakta dahi olsa, nasıl birleşebileceğinin bence en güzel örneğiydi.