Bertan Onaran'ı, can dostumu, bu sabah kaybettik.
Bertan Abi ve Sevil Abla ile ilk tanışıklığımız uzun yıllar önce bir Küba etkinliğinde oldu. Arka sıradan omzuma birisi usulcacık dokundu, döndüm, gülümseyen bir yüz "Sarı Sıcak Pencere"yi uzattı ve imzalamamı rica etti. Ondan sonra hiç ama hiç kopmadık, ayrı düşmedik, sımsıkı kenetlendik.
Bertan'la yolculuğumuzda onlarca yeni dost edindim, sanat, siyaset, edebiyat, felsefe, sinema, müzik, fotoğraf ve dünya tarihine ait, bildiklerimizin ya da bildiğimizi sandıklarımızın üzerine koyduklarıyla, yönlendirmeleriyle, zenginleşmemize, daha da çok insan olmaya yaklaşmamıza sonsuz katkı koydu.
Tam bir yurtsever, varoluşu kavramış bir bilge, gerçek bir Atatürkçü, Küba'yı, Sosyalizmi, Fidel'i sonuna kadar anlamış, hazmetmiş ve daha da önemlisi tam da bu gerçeklere göre dimdik yaşayan biriydi Bertan Abi.
İnsanları karşılıksız sevmenin, karşılık beklemeden iyilik yapmanın, paylaşarak zenginleşmenin ve gelişmenin canlı bir çınarı idi.
Sevenlerinin başı sağolsun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder