Deep Purple

70’lerin başında rock müziğin ilgiyle dinlenen üç ismi vardı; Led Zeppelin, Black Sabbath ve Deep Purple.

Deep Purple kuruluşundan günümüze kadar sürekli değişime uğradı; tam kariyerinin ortasında, İngiliz Hard Rock kitlesini oluşturan, gösterişli progressive rock’dan, kulak patlatan heavy metal’e sıçrayarak hayatta kalmayı bildi. Öyleki; bir dönem gezegenin en yüksek sesli müziğini yapan grup olarak “Guinness Rekorlar Kitabı”na bile girmeyi başardı

Grup 1968’de, “Roundabout” adıyla Hertford İngiltere’de kuruldu. Gitarda Blackmore, vokalde Rod Evans, basda Nick Simper, klavyede Jon Lord ve bateride Ian Paice ilk elemanlarıydı. O dönemin gruplarında yaygın olarak kabul edilen “loud 'n' proud” akımını uyguluyorlardı; ses ne kadar yüksekse, o kadar iyi!

Ama yaptıkları sadece bununla sınırlı kalmadı, müziklerindeki “yetenek” ve enstrümanlar arasındaki geçişler, özellikle, John Lord’un klavyesinde ve Ritchie Blackmore'un gitarında üst düzeye çıkıyordu. Led Zeppelin’le beraber yarattıkları, kendilerine özgü “Hard Rock” tarzında, pop ve blues temaları, klasik ve barok pasajlar, caz tarzı geçişler vardı. Black Night, Hush, Child In Time ve Smoke On The Water gibi hitlerle İngiltere ve ABD’de müthiş bir başarı yakaladılar. Purp’ün ilk hit parçası, pop temelli “Shades Of Deep Purple” albümünden, John Lord’un klavyesinin öne çıktığı, "Hush"dı.

İngiltere’de, yani kendi evlerinde pek tutulmayan “Hush”, İskandinavya’daki ilk turneden sonra, ABD’de ilk 5’e girdi. Hemen arkasından sadece ABD’de basılan ve ilk 40’a giren ikinci albüm, “The Book Of Taliesyn” ve onun hit parçası Neil Diamond’ın "Kentucky Woman"ından geldi. 1969’da kendi isimleriyle çıkan üçüncü LP’de tutkuları, hırsları iyice artmıştı.

Bu albümde John Lord’un klasik müzikten etkilenen tınıları ön plana çıkıyordu. İlk yol ayrımı burada geldi; vokal Rod Evans ve basçı Nick Simper’ın yerine Ian Gillan ve Roger Glover transfer edildi.

Yenilenen grup 4. albümlerini, İngiliz Kraliyet Filarmoni Orkestrasıyla beraber, “Concerto For Group And Orchestra” ismiyle kaydetti. Bu albüm rock ve klasik müziği birleştiren grubun ilk senfonik rock denemesi oldu; fakat hayranları tarafından pek ilgi görmedi.

Bundan sonra Blackmore kontrolü ele aldı ve o zamana kadar “klavye” ve klasik müzik ağırlıklı müzikten, sert gitar sololarının domine ettiği, heavy metal’in öne çıktığı ve Gillan'ın güçlü vokalinin desteklediği II. Deep Purple dönemine keskin bir geçiş oldu. Kumar işe yaradı ve bu dönem grubun en iyi hitlerini ürettiği, ticari başarı kazandığı yıllar oldu. 1970’de çıkan “Deep Purple In Rock” albümü ve onun hit parçası “Black Night” sadece İngiltere’de bir milyon sattı, pop single listelerini parçalayarak tepeye oturdu. 1971’de “Fireball” albümü ve onun hit parçası “Strange Kind Of Woman” listeleri darmadağın ediyordu.

Bir sonraki albümlerini, “Casino in Montreux”de, İsviçre’de canlı konser sırasında kaydetmeye karar verdiler, fakat ne yazık ki burası Frank Zappa’nın bir konseri sırasında yandı. Bu olayın en ilginç yanı, yaşanan yangın ve talihsizlikler dizisinin gruba efsanevi şarkıları “Smoke on the Water”ı ürettirmiş olması. Bu şarkının yer aldığı “Machine Head” albümü birçok platin plak ödülü aldı, ABD’de ilk 5’e girdi ve Deep Purple’ı rock müziğin “elit”leri arasına soktu.

Birbirini kovalayan hit albümler, sürekli turneler, konserler, Blackmore ve Gillan arasındaki müzikal farklılıklar, 2. Deep Purple dönemini 1973’de bitirdi. Gillan ve Glover grubu terketti, vokalist David Coverdale ve basçı / vokalist olarak Whitesnake’den Glenn Hughes gruba katıldı. Yeni başlayan 3. Deep Purple döneminin ilk hiti “Burn” 1974’de çıktı.

Fakat 1975’de yayımlanan “Stormbringer”dan hemen sonra Blackmore’da grubu terketti, vokalist “Ronnie James Dio” ile “Rainbow”u kurdu; hayran kitlesinde önemli bir hayal kırıklığı olmuştu.
Blackmore’un yerine gitarist “Tommy Bolin” transfer edildi; fakat grubun çözülmesine o da engel olamadı. 1976’daki veda turnesinden hemen sonra, “Coverdale” WhiteSnake’e geri döndü, “Bolin”, altınvuruş yaparak, uyuşturucu komasından öldü.

8 yıl sonra, 1984’de grubun “klasik dizilişi”, “Blackmore, Gillan, Lord, Glover ve Paice” yeniden biraraya geldi; platin plak ödülünü alan “Perfect Strangers” üretildi. Fakat eski anlaşmazlıklar hemen yeniden su yüzüne çıktı ve Gillan grubu ilk terkeden oldu. Acil olarak yerine Rainbow’dan vokal “Joe Lynn Turner” transfer edildi.

Bir turne sırasında “Blackmore” grubu yarı yolda bıraktı, apar topar yerine “Joe Satriani” monte edildi. 1994’e gelindiğinde Steve Morse gitarı devraldı. Grup bu haliyle 3 albüm birden çıkardı. Bunlardan en önemlisi “Live at the Royal Albert Hall” albümü oldu, Filarmoni orkestrasıyla beraber, canlı kaydedilen albüm grubun en başarılı senfonik rock albümü oldu.

1999’da çıkan “Shades (1968-1998)”de, grubun 30 senelik müzik yaşamını anlatan, bütün nesillerinden hitleri barındıran, demolar, konser görüntüleri ve yayınlanmamış şarkılar vardı; bu albüm neredeyse Deep’in bütün tarihçesini içeriyordu.

2003’deki son albümleri “Bananas” için sütüdyoya girene kadar grup, birçok kolleksiyon daha yayımladı. Gruptan ayrılan Blackmore da eski grubu Rainbow’la beraber bir albüm çıkardı. Kariyerleri boyunca bir çok eleman değiştiren grup, 21. yy’da hala aktif olarak ve orjinal üyelerden John Lord ve baterist Ian Paice’le, en uzun hayatta kalan İngiliz rock grubu olarak, yoluna devam ediyor.

Deep Purple Haziran 1998’de İstanbul konserleri için ilk defa Türkiye’ye geldi. Benim gibi yıllardır bu anı bekleyen pek çok ortayaşlı rocksever için o gün önemli bir gündü. Üstüste 2 gün Açıkhava tiyatrosunda sahne aldılar ve İstanbul’u sallayıp gittiler.

Herzaman çok kaliteli müzisyenlerden oluşan grubun en iyi hitlerini yaptığı dönemler, hep iç çekişmelerin tepeye vurduğu zamanlardı. Fakat Blackmore’un inanılmaz seri, müzikal olarak da dayanılmaz soloları, Paice’in baterinin başında görülmeyen elleri ve Gillan’ın eşsiz yorumları bunlara değer.

Diskografi

Bananas (Sanctuary, 2003)

Who Do We Think We Are [Expanded Remaster] (Warner Bros./Rhino, 2002)

Very Best Of Deep Purple (Warner Archives/Rhino, 2000)

Extended Versions (BMG Special Products, 2000)

Live At The Royal Albert Hall (2000)

Shades (1968-1998) (Rhino, 1999)

Live And Rare (Relativity, 1998)

Machine Head/Who Do We Think We Are! (Warner Bros., 1998)

The Gemini Suite (Purple Pyramid/Cleopatra, 1998)

Come Hell Or High Water (Fuel 2000, 1998)

Abandon (CMC International, 1998)

Machine Head [Deluxe Edition] (Warner Archives, 1998)

Made In Japan (Deluxe Edition) (Warner Archives/Purple, 1998)

House Of Blue Light (Polydor, 1998)

Nobody's Perfect (Mercury, 1998)

Smoke On The Water (Universal Special Markets, 1998)

Machine Head (EMI, 1997)

Live At The California Jam (Mausoleum Classix, 1996)

Best On Stage 1970-1985 (Griffin, 1996)

Purpendicular (CMC International, 1996)

King Biscuit Flower Hour Presents (King Biscuit, 1995)

The Battle Rages On (Giant, 1993)

Knocking At Your Back Door (Mercury, 1992)

Slaves And Masters (RCA, 1990)

Nobody's Perfect (Mercury, 1988)

The House Of Blue Light (Mercury, 1987)

Perfect Strangers (Mercury, 1984)

Deepest Purple: The Very Best Of Deep Purple (Warner Bros., 1980)

When We Rock, We Rock & When We Roll, We Roll (Warner Bros., 1978)

Come Taste The Band (Metal Blade, 1975)

Burn (Warner Bros./Purple, 1974)

Made In Europe (Metal Blade, 1974)

Stormbringer (Metal Blade, 1974)

Made In Japan (Warner Bros., 1973)

Who Do We Think We Are! (Warner Bros., 1973)

Machine Head (Warner Bros., 1972)

Fireball (Warner Bros., 1971)

In Rock (Warner Bros., 1970)

Deep Purple (Spitfire, 1969)

Shades Of Deep Purple (Nems, 1968)

The Book Of Taliesyn (Nems, 1968)


1974’deki “Stormbringer“ albümünden “Soldier of Fortune”

Soldier of Fortune - Blackmore/Coverdale
Key: Gm
Intro: Gm / F / Eb

Gm
I have often told you stories Fabout the way
Gm
I lived the life of a drifter
Dm
waiting for the day
Gm
When I'd take your hand and sing you songs
F
Then maybe you would sayGmCome lay with me and love me
Dm
Bass D-C-Bb
And I would surely stay

Bb C Gm Bass G-F-Eb
But I feel I'm growing older
F Bb
And the songs that I have sung
D Gm
echo in the distance
F
Like the sound
Bb Eb Bass Eb-D
Of a windmill going round
Cm Dm
Guess I'll always be
Gm
A soldier of fortune.

Solo: Gm / C / Gm / C / Gm / Bb / C / Gm

Many times I've been a traveller
I looked for something new
In days of old when nights were cold
I wandered without you
But those days I thought my eyes
Had seen you standing near
Though blindness is confusing
It shows that you're not here.
Now I feel I'm going older
And the songs that I have sung
Echo in the distance
Like the sound
Of a windmill going round
Guess I'll always be
A soldier of fortune
Eb F
Yes, I can hear the sound
Bb Eb Bass Eb-D
of a windmill going round
Cm Dm
I guess I'll always be
Gm
a soldier of fortune.
Eb F
I guess I'll always be
G (major chord)
a soldier of fortune.